Ο άρτος ή αλλιώς ψωμί στην δημοτική είναι ένα από τα βασικότερα αγαθά στον άνθρωπο. Πρόκειται για αυτό που λέμε βασικό τρόφιμο και η ιστορία του ξεκινάει από πολύ παλιά και σίγουρα θα συνεχίσει όσο υπάρχουν άνθρωποι.

Τα είδη του, η ποιότητα του, τα θρεπτικά συστατικά του αλλά και το γεγονός ότι συνδυάζεται με όλων των ειδών τα φαγητά το καθιστούν μοναδικό διατροφικό είδος.

Σύμφωνα με τα μέχρι τώρα ιστορικά στοιχεία, πρώτοι έφτιαξαν ψωμί οι Αιγύπτιοι. Φυσικά αυτό δεν είχε καμία σχέση με το ψωμί που τρώμε εμείς σήμερα! Το αλεύρι αυτό προερχόταν από ξεραμένους ή καβουρντισμένους σπόρους που είχαν τριφτεί ή αλεστεί ανάμεσα σε δυο πέτρες. Κατόπιν το βράζανε και το αφήναν να ξεραθεί στον ήλιο. Με την πάροδο των χρόνων, άρχισαν να το βάζουν σε πυρωμένα τούβλα και από τότε άρχισαν να το ψήνουν έτσι.

Οι Έλληνες έφτιαχναν και αυτοί ψωμί όπως είναι φυσικό και μάλιστα έπαιζε μεγάλο ρόλο στην θρησκευτική ζωή τους. Υπήρχαν γιορτές στην Αθήνα, τα επονομαζόμενα Θεσμοφόρια τα οποία διοργανώνονταν προς τιμή της θεάς Δήμητρας και προσφερόταν ψωμί. Γνωστή άλλωστε είναι η ιστορία του φιλόσοφου και μαθηματικού Δημόκριτου με τα ζεστά ψωμιά χάρη στα οποία έζησε τρεις μέρες παραπάνω επιτρέποντας έτσι στην αδελφή του να παρευρεθεί στα Θεσμοφόρια (Διογένης, Λαέρτιος, 9, 7, 43). Υπήρχαν ειδικά παρασκευασμένα ψωμιά τα οποία δίνονταν ως προσφορές στους Θεούς και ονομάζονταν θειαγόνοι άρτοι.

Ακόμη, οι Σπαρτιάτες για κέρασμα στους καλεσμένους τους έδιναν άλφιτα , δηλαδή κρεμμύδι κομμένο μαζί με ψωμί και ελιές στους επισκέπτες τους.
Οι Μακεδόνες έδιναν μεγάλη σημασία στον άρτο. Αυτό φαίνεται από το μυστήριο του γάμου, όπου ένα ψωμί φρεσκοψημένο, κοβόταν στη μέση και το δοκίμαζε αρχικά ο μέλλων σύζυγος και κατόπιν η μέλλουσα σύζυγος. Σε όλες τις χώρες, κάθε σπίτι είχε το φούρνο του όπου έψηνε η νοικοκυρά το ψωμί, καθημερινά ή μέρα παρά μέρα.

Οι Ρωμαίοι ξεκίνησαν να παράγουν το ψωμί με την σημερινή μορφή του, έστω και κάπως πρώιμα. Συγκεκριμένα την περίοδο του αυτοκράτορα Τραϊανού (97-117 μ.Χ.) εμφανίστηκαν τα πρώτα οργανωμένα αρτοποιεία.

Ας μην ξεχνάμε ότι και ο Ιησούς, στην προσευχή του ‘Πάτερ ημών' αναφέρει τον άρτον τον επιούσιον, ενώ και στο Μυστικό Δείπνο ξεκίνησε ευλογώντας το ψωμί, ενώ σήμερα κατά την διάρκεια της Μετάληψης, μεταλαμβάνουμε ‘σώμα και αίμα' Χριστού, δηλαδή ψωμί και κρασί. Τα δυο αυτά αγαθά με την ειδική μνεία που τους γίνεται, αποδεικνύουν την σπουδαιότητα τους.